In België zijn op het moment dat ik dit schrijf al 15 dodelijke slachtoffers te betreuren. Vele overstromingsgebieden zijn geëvacueerd. En de materiële schade is enorm. Ik leef erg mee met de getroffenen.

U vraagt zich misschien af, wat is de rol van de Nederlandse Ambassade bij zo’n ramp?

Ik geef u graag een kort overzicht.
Toen de zware regenbuien begonnen heb ik contact gezocht met het contactpunt van Rijkswaterstaat in Zuid-Limburg. Daarna heb ik ook gesproken met de verantwoordelijke Minister in Wallonië, Christophe Collignon. Wallonië kon alle hulp gebruiken, zo hoorde ik.

Tegelijkertijd liep een lijn met de Nederlandse Dienst Landelijk Operationeel Coördinatiecentrum. Die besloot donderdag om eenheden van de Reddingsbrigade Hoorn naar de provincie Luik te sturen om de Belgische hulpdiensten bijstand te verlenen: 80 mannen en vrouwen uit Noord-Holland met 15 boten. Zij hebben de hele nacht doorgewerkt en vele reddingsacties uitgevoerd. Ik ben ongelooflijk trots op hen.  Ik sprak vanochtend met teamleider André Siebeling die mij een overzicht gaf van de werkzaamheden.  Het was zwaar werk, in zwaar weer.      

Daarnaast was er ook politiek contact dat de ambassade faciliteerde. Tussen minister-president Rutte en de Waalse minister-president Di Rupo, tussen minister van Buitenlandse Zaken Kaag en haar Belgische collega Wilmès. Tekens van solidariteit en medeleven. Zo belangrijk in tijden van crisis. Want we zijn buren en vrienden.

Collega Pascal de Veylder paste het officiële Nederlandse reisadvies voor België aan; dat moest snel gebeuren, want de Waalse regering had opgeroepen dat niet-essentiële verplaatsingen in Oost-België moesten worden vermeden.

En met schriftelijke rapportages hielden collega’s Karlijn van Bree en Wouter Frencken de belangstellenden in Den Haag en gemeentes in Nederland in real time op de hoogte van de ontwikkelingen.

In tijden van crisis zijn ambassades schakelpunten. En dat geldt zeker tussen buurlanden.

En we doen dat met trots.

Pieter Jan Kleiweg de Zwaan
Ambassadeur